Het is een afgezaagde uitspraak maar het is waar dat de tijd snel gaat.
Ik las laatst zelfs ergens dat ook de aarde een ietsepietsie sneller rond haar as draait.
Zie je wel dacht ik toen.
Ik hoop toch echt dat ik, wij, dit jaar in staat zijn om iets vertraging aan te brengen.
Hoe?
Door wat minder te doen.
Niet te hard te lopen.
Wel te wandelen.
Af en toe er op uit gaan.
Fietsen.
Foto’s maken.
Kopje koffie.
Kopje thee.
Caramelcapuccino halen bij de Hema.
Uitsmijter eten bij Overdiep.
Visschotel eten bij Haifa.
Soep koken voor familie.
Verdwaasd ronddolen in Delfzijl.
Naar de punt van Reide lopen.
Nog een keer naar de punt van Reide lopen.
Bij de punt van Reide beginnen te lopen.
Nog een keer bij de punt van Reide beginnen te lopen.
Weekendje weg.
Hotelletje.
En wat mij in de weg staat.
Ha, dat ben ik, ikzelf.
Verlost van mijn alles-willen-weten-ik;
verlost van mijn alles-onder-controle-willen-hebben-ik;
verlost van mijn: je-moet-alleen-iets-doen-wanneer-het-nut-heeft-ik;
alleen dan zal de tijd vertragen.
Werk aan de winkel dus…