Onze dagelijkse wandeling gaat ook langs ‘onze’
pony’s. ‘Onze’ Shetlanders.
Ze zijn niet groot maar wel lekker stevig gebouwd
en ze zien er sterk uit.
Misschien zijn ze dat ook wel.
We zien ze eigenlijk nooit aan het werk.
Heel soms rennen ze achter elkaar aan en dan
denken wij dat ze er lol aan hebben.
Tenminste dat hopen wij want waarom zou
je anders achter elkaar aan rennen door een drassig weiland.
Maar meestal zien we ze dromerig op een kluitjes staan.
Sommigen liggen er bij en sommigen grazen wat.
Het ziet er heel relaxed en rustgevend uit.
Het nodigt uit om er bij te gaan staan en de dag
te laten voor wat het is – tijdverdrijf.
Maar er is één ding waar geen antwoord op weten –
waarom hangt die pony zo voor hun ogen?
Is dat niet super irritant?
Gelukkig ben ik geen Shetlander en mijn pony –
die knip ik tussendoor zelf en af en toe mag de kapper het doen.
Maar ja wat is nu de filosofie achter dit verhaal?
Neem tijd en rust?
Bekijk de wereld af en toe vanachter een gordijntje?
Het ziet er dan misschien een beetje beter uit dan het is
(op dit moment).