Ons dagelijks wandeltje bevalt ook weer prima.
Kunnen we even de veranderingen in onze woonomgeving aanschouwen.
Want in ons ooit zo rustige Daam, gebeurt nogal wat.
Er wordt gesloopt, er wordt gebouwd.
Er wordt verhuisd en er wordt bewoond.
Permanent of tijdelijk.
We worden er niet heel vrolijk van maar ook
niet super verdrietig.
Wat moet dat moet en wij hadden de gaskachels ook altijd aan.
Lekker warm en makkelijk.
Nu stoken we bewust zoals dat zo mooi heet.
Heet wordt het niet meer, we stoken tot dragelijke temperaturen.
Ik moest deze week denken aan het jaegerondergoed van mijn vader.
Hij werkte achter de dijk in weer en wind.
Die had het toen al goed bekeken.
Misschien dat we maar eens op pad moeten.
We worden een dagje ouder en het wordt wat kouder.
De grijze golfjes van het kanaal brachten mijn gedachten naar
de grijze golf waartoe wij inmiddels ook behoren.
En toen ik naar de betekenis zocht wat eigenlijk niet nodig was
maar wat ik toch deed, zag ik eerst alleen afbeeldingen
van auto’s.
O, ja natuurlijk bestaan er grijze golf(en).
Niet aan gedacht.
Daarna kwam de andere grijze golf(en) voorbij.
De toename van ouderen.
Het verrast mij dan weer dat het een verrassing is met alle
data technieken van deze tijd.
Bij mijn geboorte was het al duidelijk wanneer ik oud zou zijn.
En aangezien er toen heel veel mensen geboren zijn,
zijn er nu ook heel veel ouderen.
Waar dit allemaal over gaat?
Ehhh … over ouder worden?
Ouder zijn?
Of gewoon over de herfst.
Of gewoon over de leuke golfjes in het zonlicht.
Ik kies voor het laatste.
(Hans)
Geen ach en wee.
Die kerel met zijn grote zeis
die mag nog even wachten.
Ik ben nog dagelijks op reis
zonder bijzonder klachten.
Al is het hier geen paradijs….
er zijn geen padden op ons pad
en ik ben aardig wereldwijs
en heb het lang nog niet gehad.
Mijn liefste is een baken.
Is als een baken in de zee.
Al loop ik soms te kraken…
het is hier nog geen ach en wee!