Het wordt al weer vroeg donker.
Dat is op zich geen nieuws natuurlijk.
Maar ik merk dat mijn bezigheden aanpas.
De avond duurt namelijk net zo lang.
Al is de uitspraak dat de dagen korten.
Het verschil is dat ik de gordijnen nu om half negen al dicht doe.
Want ik mag graag een beetje verstopt in mijn huis zitten.
Lekker met een leeslampje aan.
Beetje domme dingetjes doen op de Ipad.
Heb ik eerder nooit gedaan maar het ontspant geweldig.
Daarna een boek.
De filosofen weer in mijn wereld toegelaten.
De klassieke muziek weer in mijn hoofd.
Of eigenlijk op mijn hoofd.
Met een supermooie koptelefoon, die omgevingsgeluiden bijna reduceert tot nul.
Dus als Hans zijn klanken door het huis gooit.
Kleindochter een soort van muziek afspeelt in haar kamer.
Zit ik op mijn plekje in mijn eigen cocon te genieten.
Over de filosofen gesproken.
Het gaat over een essay geschreven op 19 oktober 1955.
De dag dat ik geboren ben.
In de essay gaat het over denken.
Over hoeveel soorten denken volgens deze filosoof geen denken is.
Al het denken over praktische zaken bijvoorbeeld.
Het denken aan plannen en organiseren is geen denken.
Dat is praktisch denken.
Ik werd er helemaal enthousiast van.
Want ik maar denken dat ik dacht en dat ik daar zo moe van word.
Ik word dus niet moe van het denken.
Ik word denk ik moe van het niet denken.
Maar ook van het denken over denken dat eigenlijk geen denken is.
En dat allemaal geschreven op de dag dat ik het licht zag.
En dat weer in een tijd dat het donkert.
Ik denk dat ik de essay nog maar eens een keer lees.
En er dan nog eens over na denk.
(Hans)
Wil mij bij denken over denken
liefst een beste borrel schenken.
Anders blijft mijn denken denkelijk wat schraal.
Ik zal denkers niet snel krenken
maar ze ook niet zomaar wenken.
Meest omreden van verschil in vorm van taal.