Thuis maken we rondjes Appingedam.
Hier maken we rondjes Borger.
En omdat we hier al een beetje ’thuis’ zijn, kunnen
we allerlei variatie aanbrengen.
Linksom of rechtsom, weggetje zus of paadje zo.
En net als thuis zie je ook hier van alles onderweg.
En zo kwam ik van kabbelende stroompjes op voortkabbelende gedachten.
Voortkabbelen kun je uitleggen als ‘op een saaie manier
langzaam voorbij gaan’.
Voortkabbelende gedachten kun je ook heel uitgebreid uitleggen door
er allerlei ingewikkelde termen bij te halen.
Maar bij mij is het niets anders dan gedachten die net als water
van de ene plek naar de andere gaan, zonder dat er
iets blijft hangen.
En dat is wat er vandaag gebeurt.
Het is ook een op de plaats rust omdat er in dit thuis
wat minder ’thuisgedoe’ is.
We hoeven niets anders dan naar de wolken te kijken en
te bepalen of we nog even in de zon kunnen zitten.
We hoeven alleen maar de stoeltjes buiten te zetten om ze
daarna weer binnen te zetten.
We lopen even naar het dorp voor de nodige boodschappen
en lopen in marstempo terug om voor de bui aan binnen te zijn.
Tempo maken kunnen we nog goed want we zijn ruim op tijd
onder dak en dan is het dubbel genieten van de regendruppels
die gezellig op het tentdoek roffelen.
Die gezelligheid bevordert dan weer de voortkabbelende
gedachtestroompjes.
We kabbelen hier nog wel even voort.
(Hans)
Tureluren.
Een korte wandeling –
maar nog geen avonturen.
Vandaag geen planning.
Huppla…. weg zijn onze buren.
En er is stilte om ons heen.
De caravan staat heel alleen
en het is net alsof de tijd
hier niets als eenzaamheid verspreidt
en ondertussen naar ons staat te
tureluren!