Het hotel in Brussel was verder prima.
De kamer was goed, de regendouche was fijn en met de bedden was niks mis.
Het hotel kon er natuurlijk ook niets aan doen dat we zo moe waren dat we nauwelijks konden slapen.
Het ontbijt was wel erg lekker.
En iemand zei dat we alle kosten bij u konden declareren.
En al geloofden we daar niet helemaal in, we bewaarden wel alle bonnetjes,
gewoon voor de zekerheid.
Het vliegveld in Brussel was veel kleiner dan uw vliegveld.
Veel overzichtelijker.
We zagen geen tenten aan de buitenkant waar rijen mensen stonden te staan.
De bagage inchecken vergde wel wat extra tijd maar dat is de schuld van de vliegmaatschappij.
Op onze gratis-omboek-ticket stond niet dat we extra bagage hadden.
Maar ook dat werd geregeld, hoewel ons geduld wel op de proef werd gesteld.
Dat kwam natuurlijk omdat we moe waren, bijna geen slaap hadden gehad en
ook omdat we een beetje zenuwachtig werden van wachten en of dat wachten niet te lang
zou duren.
Gelukkig viel het allemaal mee en er was een heel kort rijtje voor de security.
Wel moesten we de laptops en Ipads uit de tassen halen want Brussel heeft
geen supersonische scans zoals u die wel heeft.
Ook dat kwam allemaal goed en wij vonden het goed geregeld daar.
De werknemers daar vonden het wat minder goed geregeld tot we ons verhaal deden over hoe het allemaal gaat als je vanaf Schiphol wilt vertrekken.
Dat deed hen wel weer goed.
Uiteindelijk zaten we helemaal keurig en ruim op tijd op de stoeltjes voor ‘onze’ gate.
Het zou dan toch nog gaan gebeuren.
Al met al vierentwintig uur later dan gepland maar toch.
Zo kwamen we in Lissabon aan.
De bagagebanden deden het daar prima.
Nu nog ‘even’ de ontbrekende tas halen.
De tas van opa Hans die als enige de reis van de dag ervoor had meegemaakt.
We konden de plek zien (door de tag) waar de rugtas lag.
Eitje toch?
Nou dat viel nog niet mee.
De meneer die het moest regelen vertelde ons dat het nog nooit was gebeurd dat een
tas of koffer wel mee was gegaan en de eigenaar ervan niet.
Dat verbaasde ons dan weer want we horen toch veel dingen over bagage en dat het nog wel eens mis gaat enzo.
Gelukkig hadden wij onze schoonzoon, eentje die niet opgeeft maar wel rustig blijft.
Geen van ons had hem dat na kunnen doen.
Kleinzoon liep ondertussen de halve bagagehal bij elkaar te roepen, zo druk was hij van de drukte en van vermoeidheid, dachten wij.
Het was dan ook een euforisch moment dat schoonzoon met de rugtas van zijn schoonvader aan kwam zetten.
De ophaaltaxi was ook blijven wachten en zo arriveerden wij om half zes bij ons appartement In Portugal.
Moe, stoffig, maar geroerd door het enthousiaste ontvangst.
Het werd afhaalpizza die avond met wijn voor de schrik.
Dat laatste kunnen we allemaal niet declareren, dat weten wij ook wel.
Maar lieve meneer Schiphol, alle andere extra kosten declareren we wel en
we verwachten dat u die kosten gaat vergoeden.
Kunnen we dan ook meteen afspreken dat u de zaken beter regelt?
Meer oog en hart (en geld) voor mensen die het werk moeten doen.
Meer oog voor mensen zoals wij die af en toe gebruik willen maken van de mogelijkheden die u biedt.
Dan willen wij gerust veel meer betalen om nog eens een keer te kunnen vliegen.
Ik beloof dat we dat echt niet heel vaak zullen doen.
EINDE.
(Hans)
Een idee.
Grotesk is het falen.
Grotesker het balen
de boosheid die aanslag
op de portemonnee.
Het is als verdwalen
en toch weer betalen
voor iets dat niets meer is
dan maar een idee !