Met z’n allen.
Ik kom uit een groot gezin (12 kinderen) en vaak is de reactie van
mensen dat het zo gezellig is.
En ja dat is ook zo maar niet altijd.
De tijd heeft me geleerd dat geen enkel gezin hoe groot of
klein ook, niet altijd gezellig is.
En dat het ook niet altijd gezellig hoeft te zijn.
Het leven is ook niet altijd gezellig.
Er gebeuren dingen die niet gezellig te noemen zijn.
Maar toch… als het over het algemeen genomen maar
gezellig genoemd kan worden, is dat al weer heel wat.
Want in de wereld om ons heen gebeuren veel te veel
dingen die echt niet gezellig zijn.
Dus is mijn behoefte aan gezelligheid groot omdat dat een
tegenhanger is van wat er allemaal aan ongezelligs gebeurd.
En dat is nog maar zacht uitgedrukt.
Dus toen ik tijdens onze dagelijkse wandeling dit groepje
paardenbloemen zag, vond ik dat ze er heel gezellig bijstonden.
De één in volle bloei, de ander uitgebloeid en alles daartussenin.
En dan nog de nieuwe aanwas, die komen nog uit de knop.
Je kunt al zien dat ze er aan komen.
Ze zijn er al en maken de gezelligheid groter.
Zo waren we met Pasen weer met een grote groep.
Een groep met van alles wat.
De één in volle bloei, de ander uitgebloeid en alles daartussenin.
En dan nog de nieuwe aanwas, die komen nog uit de knop.
En wat was het gezellig zo met elkaar.
Zo gewoon (net als paardenbloemen) en toch uniek.