Lippenpoets.
We zitten nog steeds elke ochtend achter de computer.
Hoewel de computer is vervangen door een laptop en
er een groot beeldscherm aan gekoppeld is omdat anders
het beel wel erg klein is.
Dat betekent dat we elkaar wel kunnen zien als we
over het grote scherm opkijken.
Dus gesprekken zijn mogelijk al doen we dat tijdens
de ochtend niet veel.
Het is dan meer een uitwisseling van praktische tips
en bevindingen.
Heerlijke ochtenden zijn dat en ook heerlijk om het
af en toe te onderbreken.
Gewoontes zijn mooi maar het moet ook weer niet al
te gewoon worden, dan wordt het een sleur en we
sleuren niet graag.
De dinsdagochtend staan we vroeger op en passen we
op twee kleinkinderen (3 en 1).
Hoe gewoon ook, dat wordt nooit een sleur want daar
zorgen die kleintjes wel voor.
Elke week is de dinsdag anders dan de dinsdag ervoor.
En elke week lijken de kindjes harder gegroeid dan je
van één week mag verwachten.
De kleinste kan al weer en de oudste gooit er af en toe
volzinnen uit waarvan we niet wisten dat hij dat kon.
Maar één ding blijft hetzelfde:
Als na een half uur hard werken (toch nog even een
schone luier, schoenen, jasjes, broodjes, drinken, luiertas, sleutels,
speeltjes mee) met ze op pad gaan, vraagt de driejarige…
Heb je lippenpoets oma?
En oma voelt in haar jaszak of de lippenbalsem er in zit (en
die zit er altijd in) en zegt: Ja de lippenpoets is mee.
Dat wordt nooit een sleur.