Momentopname.
Op FB was ik op zoek naar een reactie op mijn laatste blog.
Maar…. die was al weer een week oud.
Ik had er deze week nog geen geschreven.
Het hoofd is vol met regeldingen.
Niet alleen voor mezelf maar ook voor mijn lieve lief.
Eigenlijk leef ik twee levens tegelijk.
En daar kun je het druk mee hebben dus.
Zo druk dat je je jezelf voorbij loopt, zeggen ze dan.
En dat wil ik nou ook weer niet.
Lopen wel, elke dag, nog steeds.
Maar als ik mezelf al voorbij loop, dan wil ik me wel even zien.
Even een praatje maken en vragen of het allemaal goed gaat.
Even stil staan bij wat er allemaal gebeurd.
En ook even kijken naar mijn lieve lief.
En dat niet alleen, ik kijk ook naar de wereld om mij heen.
Naar al het mooie heldere groen.
Naar al het bloei en groei.
Naar de kleine eendjes in het water.
Ik hoor de kikkers kwaken.
Nou die hebben het ook druk.
Daar kan ik dan weer van genieten terwijl
ik op een bankje zit en naar ze luister.
Wat een kabaal.
Zo’n kabaal wil ik niet in mijn hoofd.
Dus zit ik af en toe even stil en laat ik mijn
gedachten voor wat ze zijn.
Het moment is goed, zoals het moment waarop
ik deze foto ooit genomen heb en die zoveel herinneringen
en gevoelens oproept.