De voorbereidingen voor een optreden zijn
onderdeel van het optreden zelf.
Zelf treed ik niet op en ook niet af.
Ik ben er gewoon als steun en toeverlaat en
als de regisseur van het kleine gebeuren
binnen het grote gebeuren.
Nou was het gebeuren deze keer niet heel groot
maar toch, ook niet grote gebeuren(s) moeten
wel goed voorbereid worden.
Kortom het Kwait Nait memoryspel zag het licht.
Dochter Suze regelde alles, mama Tinie regelde
mee en papa Hans deed de muziek.
De aanwezigen deden dapper mee.
Zij hadden gedoneerd en alles mogelijk gemaakt.
Nou heeft mijn lief altijd op het laatst nog
allerlei aanvullende ideetjes, die vaak ter plekke
nog ‘even’ uitgevoerd moeten worden.
Dus nemen we van alles mee, voor de zekerheid
of voor de invallen of voor je weet maar nooit.
Schaar, plakband, lege vellen papier, pennen,
wasknijpers en een plakstift.
Wat wil je daarmee plakken, vraag ik.
Niks, zegt hij.
Dus we nemen plaktstiften mee om niks op niks
te plakken?
Ja.
Ok.
Doen we.
En ach zo’n plakstift neemt immers geen ruimte in.
Zolang de gitaar, de teksten, het stemapparaat, en de
capodaster er maar zijn.
En wij en onze dochter en alle mensen die het leuk vinden
om er te zijn.
Het was dus heel geslaagd.
Het spel is echt mooi geworden.
Er viel niks te lijmen, te plakken, te schrijven,
te wasknijperen of te knippen.
Alles was zoals het moest zijn.
(Hans)
In galop……
Mijn schat verschaft mij goede raad.
Zij is mijn steun en toeverlaat.
Zij buigt het bitter om tot zoet
en inspireert en zij behoedt.
Zij dirigeert hoe het zal zijn
en houdt mij daarbij aan de lijn.
En ik? Ik stuiter en ik stop
nog net op tijd- en in galop!