Over drie dagen is het dan zover, dan
heb ik mijn pensioengerechtigde leeftijd bereikt.
Zo ben ik gegroeid vanuit de kinderbijslag,
naar mijn recht op loon naar studiefinanciering, naar recht
op loon, naar uitkeringsgerechtigde, naar recht op loon,
naar pensioengerechtigde.
Het is gelukt of eigenlijk moet ik nog zeggen:
Het gaat lukken.
(Met de beer is het ook gelukt.)
Heel anders ging het in mijn droom vannacht.
Daar lukte van alles net niet helemaal,
vooral niet als ik even wou laten zien wat ik allemaal kon.
Maar toch maakte dat veel indruk op de andere aanwezigen,
iemand schatte mijn leeftijd zelfs op 38.
Dat vond ik lichtelijk overdreven maar toch…
Ik ga over drie dagen met pensioen, zei ik.
Toen was het even stil, misschien vonden ze
dat ook lichtelijk overdreven.
Ik zal het nooit weten want de vogels begonnen te fluiten,
de duiven te roekoeren,
de meeuwen roepen in de verte,
mijn wekker liet zien dat het nog lang geen tijd is
maar ik was wakker.
En het ik vind het moment van de dag heel mooi om
de nacht nog even achterna te kijken en te denken aan wat
zich afspeelde in mijn dromen.
En dan de betekenis die ik er deze keer aan geef.
Er zijn dingen die ik deed om indruk te maken.
Om mijn bestaan te rechtvaardigen.
En dat is nogal wat.
Logisch dat het naar mijn gevoel vaak net niet helemaal lukte
om indruk te maken op iedereen.
Want dat is nogal wat.
En nu ga ik met pensioen en ook al voel ik me geen 38,
er is energie en tijd genoeg om leuke dingen te doen.
En de rechtvaardiging?
Dat is het feit dat ik leef.
(Hans)
Dromen.
Ze blijven gaan en komen.
Vanuit het diepste van de ziel.
Vanuit een soort van spinnewiel.
Niet zomaar wat verzonnen
maar klink en klaar gesponnen.
Ze brengen je de waarheid.
Een woordeloze klaarheid.
Voor wie dat kan vertalen
is er heel veel te halen.