hansvanderlijke.nl

Het is niet zo dat je als je met pensioen bent altijd in de vakantiemodus zit.
Tenminste voor mij is dat niet zo.
Ik ben zelfs zo verwend dat als we ergens op een minicamping zijn, ik dat niet ervaar als vakantie maar als verandering van omgeving.
En verandering van omgeving is goed voor je wordt wel gezegd.
Daar ben ik het wel mee eens.
Hoewel we het thuis ook goed hebben.
Heel goed ook.
Ondanks dat ik wat zorgrimpels krijg of eigenlijk heb gekregen van de afgelopen jaren.
En Hans wat vergeetachtig wordt, hebben we het prima naar de zin.
En misschien is het voor allebei gewoon ouderdom.
En we willen graag ouder worden.
Wel enigszins zonder al te erge gebreken maar toch.
Hans zegt het anders: Je hebt niet zoveel rimpels (hij ziet ze dus wel)
maar je hebt een markant gezicht.
Dat had je altijd al.
En ik zeg tegen hem: Je vergat altijd al wel dingen (nu dus wel meer)
maar dat is niet erg.
Er zijn twee dingen waar we voor op moeten passen (vinden wij).
Ik moet niet te kritisch in de spiegel kijken (zowel letterlijk als figuurlijk).
En hij moet het niet heel erg vinden om dingen te vergeten.
Dat wordt ook wel acceptatie genoemd.
En daar zijn eenvoudige oplossingen voor.
Ik kijk in de spiegel naar een markant gezicht.
Hans zoekt nog even verder naar de verloren spullen.
Het leven kent geen vakantiemodus.
Het gaat gewoon door.
En dat is fijn.
Waarom?
Omdat wij er bij zijn.
Gerimpeld en Vergeetachtig.

(Hans)
Al vecht ik soms graag tegen beter weten…
’t Geheugen raakt wat warrig- (licht versleten.)
Het wordt een kwaal van passen en van meten.
De leeftijd plaatst verstand soms wat ik keten.
Maar soms vergeet ik wat om te vergeten.