lek.
Het klinkt een beetje afgezaagd maar van lopen en fietsen krijg je honger.
Dat is een logica van de koude grond.
Hoewel het in deze periode van september niet koud is.
Eigenlijk is het best warm.
In de caravan is het nog warmer dan thuis in de slaapkamer.
We kunnen namelijk alleen het dakluikje open zetten.
Tenminste als we geen muggen binnen willen hebben.
En dat willen we niet.
Wie wel?
Maar goed, we hebben ruim 16 kilometer gelopen.
Alle pindakaasboterhammen netjes opgegeten.
Al het water opgedronken.
En nog lang niet thuis.
Dus gaan we ergens een hapje eten.
Dat wordt dan een pizza.
Vult goed en we kunnen er weer tegen.
Geen wijntje erbij want we moeten nog een heel eind.
En bewegen en wijn gaat niet heel goed samen.
Bij mij niet.
Na een wijntje ben ik nog wel aanspreekbaar maar
na twee wijntjes ga ik liever liggen slapen in plaats van lopen.
Dus allemaal goed geregeld.
Een acht voor gedrag.
En vooruit ook maar een acht voor vlijt.
’s Avonds in bed is het erg warm.
Ik heb geen echte zomerpyjama mee omdat het in september best fris kan zijn.
Maar een shirt is ook afdoende of voldoende.
Warm blijft het wel.
Ik lig daar nog even over na te denken.
Was de pizza te zout?
Had ik de twee wijntjes thuis niet moeten nemen?
Net als ik overal vrede mee heb, begint de muggenellende.
Licht aan, speuren, actieve doodsklappen uitdelen, licht weer uit.
En dat keer drie.
Weg slaap, nog steeds warm en nog steeds een mug.
Het zij zo.
Laat maar.
Hoe erg is een muggenbult?
Prik mij maar lek.
(Hans)
Zij is een fiere vrijbuiter
en hij een flierefluiter.
Zij is een soort van regelneef
want zijn geheugen hangt wat scheef
en zij behoedt daarom haar taaie ouwe snuiter.