Ik ben een mens van gewoonten, ook van ritme en regelmaat.
Iets minder van reinheid want dat is me soms teveel werk.
Maar ook met die reinheid komt het altijd goed.
Mijn gewoonte is om ’s ochtends havermout en fruit te eten.
Maar door drukte stond ik voor een fruitschaal zonder fruit.
Er lag wel een aubergine en twee tomaten maar dat leek me niet lekker door de havermout.
Aangezien de supers al vroeg open zijn stapte ik op de fiets.
En aangezien het mooi nazomerweer is, deed ik dat zonder jas.
Ik was niet de enige fietser.
Wel de enige zonder jas.
Ook in de nazomer zijn de ochtenden fris.
Fruit gekocht en snel (op de e-bike) naar huis.
Dat snel viel een beetje tegen.
Er fietste een moeder met bakfiets voor me.
En daarachter nog een kind op de fiets.
Het ging niet snel.
En inhalen was er niet bij.
Er fietste nog iemand voor mij en achter mij hoorde ik ook stemmen.
Het werd een hele optocht.
Het jongetje fietste wel heel relaxed met de ellebogen op het stuur.
Hij wiebelde wel en slingerde ook.
Gelukkig gingen zij de bocht om.
Dat ging niet helemaal soepel.
Het jongetje viel bijna en kwam dwars over de weg te staan.
Ik zag wat de oorzaak van het gewiebel was.
Hij was een broodje aan het eten.
In ieder geval ging hij niet zonder ontbijt naar school.
Maar of dit nu etend fietsen heet of fietsend eten, blijft mij puzzelen.
Ik gun hem in ieder geval een veiliger pad.
En een broodje thuis aan tafel.
(Hans)
Kijk- daar gaat zij- zeer paraat..
Ritmisch- keurig in de maat.
Zoals altijd adequaat.
Was ik ook maar zo paraat.
Ik zal haar niet belopen.
Het zou mijn ritme slopen.