Mijn favoriete merk pen is er niet meer.
Tenminste niet daar waar ik mijn pennen koop.
Ik heb geen zin om de halve wereld af te lopen voor
mijn favoriete pen.
En ook geen zin om internet af te struinen en dat dan
een bestelauto met onderbetaalde chauffeur helemaal naar
mijn huis moet rijden om mijn favoriete pen te brengen.
Dat schept alleen maar hoge verwachtingen.
En ik vrees dat ik daar niet aan zal voldoen.
Dus…
We hebben genoeg reclamepennen in het bakje,
ik kan daar nog jaren mee vooruit.
Maar…
Die schrijven niet fijn.
Mijn lief schrijft met Parker pennen en als ik zie wat
hij daarmee schrijft…
En hij is zo lief (daarom is het ook mijn lief) om mij
een van zijn pennen te geven.
Zo kwamen wij er ook achter dat er een Parker pen mist.
Ook nog wel zijn favoriete.
Dat is erg vervelend want ik weet hoe favoriet een favoriet kan zijn.
Dus schrijven we nu allebei met een Parker en ben ik
tussendoor nog steeds op zoek naar de ‘verdwenen’ favoriet.
Dat duurt nu al vier dagen en nog steeds niet gevonden.
Toch geloven wij nog steeds dat we hem vinden.
Niets verdwijnt in het niets.
Hoewel ik niet verwacht dat ik ergens een hoopje stof
zal vinden van wat ooit de pen was.
Hij ligt gewoon ergens.
Alleen weten wij niet waar.
Ik vind wel allerlei andere dingen terug.
Een bril, toch nog vijf! favoriete penen van mij, mondkapje,
zelftest, opschrijfboekje, kladversie van een filosofische
bespiegeling, los blaadje met aantekeningen van
de nacht op de boot en een haarelastiekje.
Tot zover.
(Hans)
Rust zacht.
Oh mooiste van mijn allerliefste pennen.
Ik heb me dezer dagen blind gezocht
en kan er nog geen ogenblik aan wennen.
Ik had je voor de eeuwigheid gekocht.
Hoe zal ik mij nog aan een letter wagen?
Het is gedaan- maar lang nog niet volbracht.
Dit groot verdriet zal altijd blijven klagen .
Oh allerliefste mijn- vaarwel- rust zacht.