En dan staat er een foto op mijn bureaublad te bedelen om aandacht.
Het bureaublad van mijn laptop is net zo vol als mijn
bureaublad van mijn bureau.
Dat betekent een soort van georganiseerde chaos.
Chaos waar ik niet te veel orde in moet aanbrengen want
dan raak ik dingen kwijt of gaan er dingen verloren.
Zoals nog geen blog geschreven hebben deze week maar
waaraan de foto op mijn bureaublad mij herinnert elke keer als
ik de computer opstart en dat is elke dag.
Want geen blog, betekent wel veel schrijven aan andere zaken.
En veel beleven aan andere zaken.
Zoals de bomen op de foto zich weerspiegelen in het water
zo weerspiegelen mijn gevoelens zich in mijn doen en laten.
Ik schrijf een reisverslag over de Faeröer eilanden en
beleef wat wij daar beleefden.
Het reisverslag Zuid-Noorwegen heb ik klaar en af en toe
ben ik nog even weer daar.
Ik maak een boek van de herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog
geschreven door de broer van Hans en ik reis met hun mee door
de tijd en er ontstaat een beeld van de reis die Hans als
baby heeft gemaakt.
Van de Poëzie-jaar-blogs heb ik een boekje gemaakt van
de mooiste blogs die voor mij als blijvende herinnering een
plekje hebben gekregen.
Zo weerspiegelen mijn gevoelens zich op papier
zoals de bomen zich in het water weerspiegelen.
En staat alles af en toe even stil.