Het voorjaar gaat lekker z’n gangetje.
De natuur heeft geen haast en houdt zich niet aan kalenders
en volkswijsheden.
Het is weer het weer dat ons voorziet van gespreksonderwerpen.
Mijn ervaring is dat we het best vaak over het weer hebben.
Eigenlijk dat we het elke dag wel over het weer hebben.
Soms zelfs meerdere keren per dag.
Uniek zijn we daarom niet want tijdens onze reizen naar
Schotland, Ierland en de Faeröer-eilanden, hebben we ervaren
dat er plekken in de wereld zijn waar nog meer over het weer
wordt gepraat dan wij al doen.
Gek genoeg in Zweden en Noorwegen niet.
Ik denk dat dat komt omdat men er daar van uit gaat dat het weer
zo veranderlijk is dat het geen nut heeft om te zeggen: wat een mooie dag vandaag.
Voor je het weet is het een half uurtje later al weer voorbij.
Toch gaat onze voorkeur nog altijd uit naar het Noorden.
Volgens sommigen wonen we al in Het Hoge Noorden.
Maar voor ons is Het Hoge Noorden nog heel wat noordelijker.
Waar dit allemaal over gaat?
Verlangen naar reizen denk ik.
Gewoon weer weg wezen naar andere delen van de wereld.
Niet op zoek naar zon en warmte maar naar watervallen, Fjorden, bergen.
Eenzame tot zeer eenzame wandelingen langs de rafelrandjes.
Is Nederland dan niet mooi?
Zeker wel.
Op ‘onze’ boerencamping ging het jongvee voor het eerst naar buiten.
Lammetjes zijn soepel en elastisch.
Veulentjes zijn aandoenlijk op hun slanke beentjes.
Maar het meest zie ik mezelf in de dartele koeien.
Die wat stijfjes en strammetjes rond springen.
Dat lijkt meer op hoe ik me voel als ik eens gek wil doen.
Zoals vandaag dat we onze kleinzoon mogen bewonderen.