Ik moet al dagenlang boodschappen doen.
Er raakt van alles op maar blijkbaar is
er ook nog steeds voldoende.
En waarom ik niet naar de winkel ga?
Geen zin.
En waarom ik geen zin heb?
Zou het niet weten.
De zon schijnt, het is lekker buiten en ik
ben liever wat op pad dan in de winkel.
Dus haal ik af en toe iets waar ik niet zonder kan.
Dat is meestal fruit en/of groente en dan zijn we zo weer
een paar dagen verder.
Zelfs gisteren voor ons thuisetentje was ik zo klaar.
Wat kaas, rauwkost en stokbrood en we hadden weer
een heerlijke maattijd.
De wijn was er nog want die stond al een tijdje te wachten
na de aanbieding van een tijdje geleden.
We hadden wat extra meegenomen want ja… aanbieding.
En we kunnen nu rustig wachten tot het weekend
voor we een fles open trekken.
Hoewel dat meestal open schroeven is.
Een heerlijk muziekje erbij en deze keer geen
diepgaande gesprekken.
Dat had vast met kleinzoon Twan te maken.
Want de oppas uurtjes gingen vergezeld met:
ba-ba-ba-ba-ba-ba, pa-pa-pa-pa-pa, ma-ma-ma-ma-ma, -pa, -ma
en klakken met de tong (want dat kan hij ook al).
Hij kan zich ook al verstoppen.
En achteruit kruipen.
Mijn knieën doen er nog zeer van.
En opa en mama?
Gingen boompjes en plantjes halen en poten.
En papa(wandelde een stukje Pieterpad)
En oma kroop over de vloer, vooruit en achteruit.
Dus dat wijntje was welverdiend en de serie daarna
boeide wel maar zowel opa als oma hielden het
op tijd voor gezien.
En dat kwam niet alleen van de wijn.
Dus vandaag boodschappen doen?
Hmmmm ik kijk eerst nog wel even in de (koel)kast.
Want het is ook mooi fietsweer.
(Hans)
Zaterdag- en wij zijn op die dag
der dagen……
meestal Jan Claassen en Katrijn
die dan elkaar bevragen.
Het is de dag van rode wijn-
van vreugde- niet van klagen.
`t Is ondanks alles een festijn
dat dient elkaar te schragen.
Geen onmacht en geen hartenpijn.
Geen boete en geen plagen.
Geen troebelen en geen chagrijn.
Niets wat niet valt te dragen !