Ik ben geen lachebekje en ook niet het zonnetje in huis.
Hoewel ik erg kan lachen tot tranen toe.
En ik me zonnig kan voelen zonder dat de zon schijnt.
Waarom dan geen lachbekje?
Omdat er veel dingen zijn waar ik een dubbel gevoel over kan hebben.
En dat komt weer omdat ik zo van de dingen des leven hou.
De natuur waarvan de vervuiling me aan het hart gaat.
De luchtkwaliteit die steeds maar slechter wordt.
Mensen die te vroeg overlijden.
Die het ene moment gezond zijn en het andere ernstig ziek kunnen zijn.
Naast alle vrolijkheid, altijd een beetje de ja maars… en de als dit of dat…
Geniet ik dan niet?
Zeker wel dat komt en gaat onafhankelijk van van al het andere.
Daar hoeft de zon niet voor te schijnen.
Hoef ik geen prijs voor te winnen.
Bovendien ben ik ook nog eens een ras-optimist maar dat zie je er niet aan af.
Ik zie altijd mogelijkheden.
Soms ook waar ze niet zijn en dan gaat er wel eens wat mis maar
omdat ik ook dan weer mogelijkheden zie, komt het altijd weer goed.