Bij al onze rondjes Appingedam hebben we nog nooit een ooievaar gezien.
Gisteren was het ineens zover.
Ik denk dat het de ooievaar is die onze kleinzoon gebracht heeft.
En dat hij of zij ons er aan herinnert dat er nieuw leven in de brouwerij is.
Waarbij het mij weer opvalt hoeveel uitdrukkingen ik eigenlijk gebruik zonder te weten wat de oorsprong is.
Het heeft iets te maken met een legende en Jan Steen.
Nooit geweten maar een brouwerij spreekt mij wel aan.
Het brengt me terug in de tijd naar een serieuze poging om zelf bier te brouwen.
We waren nogal klein behuisd op een woonboot(je).
Het leek dus al snel op een huishouden van Jan Steen bij ons.
Overal stond wat, er moest wat geroosterd worden, er moest iets gaan gisten
Er waren veel bakjes en bakken en pannen nodig.
En onze harten klopten vol verwachting.
Het eindresultaat was een stinkende, broeierige pap waar wij geen pap van lusten.
De hele boel ging overboord.
Wat bleek: de eenden lustten er wel pap van.
Misschien hadden we nog een nachtje moeten wachten.
Maar de stank binnen was niet te harden.
En dan nu dus het nieuwe leven.
En elke dag een update om zeker te weten dat hij er echt is.
Want de uitgerekende datum moet nog komen.
Mijn hoofd staat nog in de ‘klus-stand’.
We waren nog van alles van plan.