Als je het over loslaten hebt dan hoor ik vaak dat dat er bij hoort.
De opmerking: denk maar aan jezelf toen je jong was, wordt ook vaak genoemd.
Dat is bedoeld als geruststelling maar dat werkt bij mij niet echt.
Als ik denk aan toen ik jong was, denk ik ook meteen aan alle dingen die ik deed en
waarvan het beter was als het niet bekend werd.
Ik heb geluk gehad want ik heb anderen geen schade toegebracht.
Bij mijn weten dan hè want of je anderen echt geen schade toegebracht hebt
kun je pas weten wanneer je alle anderen vraagt of het waar is.|
En dat is een probleem want hoe ouder je wordt hoe meer anderen er zijn en
hoe groter de kans dat je toch ergens iemand schade hebt toegebracht.
Fysiek zal dat niet zo zijn, ik was niet sterk.
Materieel ook niet, want ik was geen ‘stukmaker’.
Blijft over: Psychisch en daar heb ik denk ik wel het een en ander op mijn geweten.
Ik had zo mijn ideeën en die waren niet altijd doordacht.
Ik had mijn emoties en die werden niet altijd begrepen.
Ik had mijn principes en daar was ik moeilijk van af te brengen.
Je zou het kunnen samenvatten door te zeggen: ik was jong en ik werd losgelaten.
En dat losgelaten worden is denk ik het beste wat me is overkomen want
alleen dan ontwikkel je je eigenheid en loop je niet achter andermans ideeën aan.
En natuurlijk heb ik onze kinderen losgelaten toen de tijd daar was.
En natuurlijk laat ik onze kleindochter los als de tijd daar is.
En die tijd is er soms ineens al.
En ja daar wordt ik niet rustiger op.