De e-bikes zijn voor onderhoud in Groningen.
Wij konden de stad wel even in gaan tot de fietsen klaar waren.
Sinds de corona hadden we dat niet meer gedaan.
We behoorden zelfs tot de 50 gelukkigen die bij Ikea wat mochten drinken (gratis koffie) en eten (bruin broodje kaas).
Toen ook de Ikea maar even doorgelopen.
Niet om iets te kopen, want door verhuizingen en wisselende samenstelling van ons gezin kwamen en gingen kasten, bedden, stoelen en tafels in rap tempo.
Natuurlijk altijd eerst naar de Hergebruik zowel voor de aanschaf als voor de afschaf.
Dus iets nodig, nee dat niet.
Toch kwamen we niet met lege handen naar buiten.
Nieuwe hoeslakens voor in de caravan.
De oude durfde ik de laatste keer bijna niet meer aan te raken.
Bang dat ze zouden scheuren.
Nu dus nieuwe en ik verheug me er op om er onder te mogen liggen.
Daarna bovenin het Forum, stad en lande bewonderd en
heel in de verte de pluim van de Eemscentrale gezien.
Wat drinken op het terras, met een borrelhapje erbij.
Verhouding tussen Euro’s en hoeveelheid was een beetje zoek.
De portie was niet om over naar huis te schrijven.
Een echte uitdrukking van vroeger toen er nog naar huis geschreven werd.
Over het weer, het leuke stadje, de lieve mensen en natuurlijk over dat alles goed was.
Wij bezochten de Martini kerk (schaamte: voor het eerst) en werden daar
geraakt door de prachtige schilderijen van Egbert Modderman.
De verbeelding van de zeven daden van barmhartigheid.
Die ook vandaag nog steeds van toepassing zijn, of je gelooft of niet, is niet aan de orde.
Daarna ons tegoed gedaan aan de Vlaamse frieten en een ijsje.
Gelukkig waren de fietsen toen klaar.
Avondeten hoefden we niet meer.
(Hans)