Als je al jaren bij elkaar bent, ken je elkaar ook wel een beetje.
In ieder geval denk je dat je elkaar wel kent.
Want als je echt goed oplet, kan de ander je nog behoorlijk verrassen.
En niet altijd met een bos bloemen of een fles wijn.
Dat is bij ons geen verrassing vanwege de vele weddenschappen die we onderweg afsluiten.
Laatst heb ik er nog een gewonnen maar toen het zover was om hem in te lossen of ingelost te krijgen, was ik vergeten wat, hoe en waarom.
Hoezo leeftijd?
Trouwens, die wijn komt er toch wel, weddenschap of niet.
En de bloemen ook omdat het zo gezellig staat.
De koeien in het weiland kennen elkaar ook al wel een poos denk ik.
Voor ons zijn ze nieuw want eerder stonden er paardjes.
De twee mooie bruine koeien trokken mijn aandacht.
En ze doen me denken aan ons.
Hoe ze daar gezellig keuvelend en kauwend bij elkaar staan.
Genietend van het mooie weer en het lekkere malse gras.
Maar er is wel iets aan de hand volgens mij.
Want terwijl de ene koe een verhaal aan het vertellen is,
lijkt het alsof de andere zegt: Duhhhh dat weet ik allang, dat heb je me al wel … keer verteld.
Ik hoop niet dat het bij ons ook zo zal gaan.
Ik wil nog graag naar een verhaal luisteren.
Want elke keer dat je een verhaal hoort, hoor je er ook nieuwe dingen in.
Als je goed luistert tenminste.
En één van mij kwaliteiten is ‘goed kunnen luisteren’.
Met als valkuil passiviteit.
Maar van die valkuil heb ik volgens mij geen last.
(Hans)