Mijn huis is mijn thuis,
mijn plek, mijn leven.
Mijn huis is verbonden met
mijn gezin, mijn partner,
kinderen, kleinkinderen.
Het is de plek van nabijheid
van verbondenheid, van liefde
De plek van waaruit ik de wereld
betreed, beschouw, ervaar, aanvaard.
Het is de plek waar ik
tot rust
tot creativiteit
tot verwerken
tot nadenken kom.
Mijn huis is zoals het leven is.
Dit schreef ik na afloop van een 4-daagse training over Persoonlijk leiderschap.
Volgens de creatief -meneer, die ons allerlei toneelstukjes wilde laten doen,
waar ik het nut niet van in zag,
wat hij weer niet kon waarderen,
was dit ‘gedicht’ te gezocht, niet echt.
Kan zijn maar voor mij is het wel heel echt en waar en is het geen toneelstukje waar je pas meetelt wanneer je in huilen uitbarst.
Huilen doe ik wel op een andere, meer geschikte plek.
Daar heb ik geen toneelstukje voor nodig.
Het leven biedt drama genoeg.
Gelukkig is daar dan zomaar een regenboog op een zeer winderige wandeling waar
wij met de wind in de rug vooruit geblazen zijn.
Hoeveel eerder we thuis waren?
Ik denk 1 minuut.