Als we deze prachtige bloeiende boom tegenkomen denk ik altijd aan een bruidssluier.
De gedachten gaan naar bruiden (niet naar bruidegommen).
In mijn herinnering waren bruidegommen in het zwart en bruiden in het wit.
Zo zag ik het meestal als ik bij het gemeentehuis een trouwerij bekeek.
Als een bruid geen wit droeg dan werd er een beetje gemompeld.
Deze bloesemboom bevestigt mijn vooroordeel van bruiden die toch eigenlijk in het wit moeten zijn.
Want bij een Gouden regen of een Blauwe regen, denk ik nooit aan bruiden en bruidsjurken.
Zelf trouwde ik ooit in het geel wat heel bijzonder is want geel was nou niet echt mijn lievelingskleur.
Dat was bruin maar je trouwde natuurlijk niet in het bruin.
De tweede keer dat ik trouwde had ik mijn gewone nette kleren aan en we gingen op de fiets met z’n tweeën en onze oudste achterop.
De getuigen waren de ambtenaren en verder was er niemand bij.
We hadden alles immers al een keer beloofd en dat had geen stand gehouden.
Nu deden we het anders en hoopten dat het wel stand zou houden.
We zijn aardig op weg.
Maar dan in het voorjaar als de bomen bloeien en de witte bloesem tot aan de grond als een sluier naar beneden hangt, ja dan…
Dan komen er visioenen van bruiden, bruidsjurken en bruidssluiers.
Dan denk ik: zal ik nog een keer voor de ‘grap’ een ceremonie gaan houden?
Maar voor ik aan de uitvoering toe kom, is de bloesem op z’n retour.
Is het bijna zomer.
Staat alles volop in bloei.
Zijn er talrijke kleuren te onderscheiden.
Is het wit niet prominent meer.
Zijn de bruiden naar de achtergrond verdwenen.
Fiets de bruidegom in korte broek naast me.
Zo is het ook goed.
(Hans)
Er was ooit een tijd
waar we van zijn bevrijd.
Zelfs de koeien die hadden toen sluiers
en bedekten daarmee toen hun uiers.