De maand mei speelde in mijn verre verleden geen
bijzondere rol.
Ja ik wist van de dodenherdenking en ik wist van de bevrijding
maar op de één of andere manier was ik daar als
kind niet zo mee bezig.
Ik heb er geen speciale herinneringen aan in ieder geval.
Wel aan koninginnedag omdat er dan van alles gebeurde.
Omdat ik me niet wil beschuldigen van des-interesse, ben
ik even op zoek gegaan naar de geschiedenis van de
herdenking op 4 en de viering op 5 mei.
En zo kan ik me wel voorstellen dat ik er vroeger
niet zo mee bezig was en dat de uitbundige viering
van koninginnedag mij wel bijgebleven is.
Maar je blijft niet eeuwig jong en met de jaren komen
de gedachten over betekenis van herdenken en vrijheid.
En er is veel te herdenken en vrijheid is nog altijd een ideaal dat
lang niet voor iedereen werkelijkheid is (geworden).
Voor mij komt 3 mei er dan ook nog even bij toen
de moeder van onze kleindochter overleed.
En staat 4 mei niet alleen in het teken van herdenking
maar ook in het teken van de jaren dat onze kleindochter
bij ons woont.
Dit jaar op 4 mei is dat 6 jaar.
En staat 5 mei in het teken van vrijheid en verbondenheid.
Het besluit om onze kleindochter in huis te nemen
hebben we in vrijheid kunnen nemen.
Dat we nu op 5 mei 6 jaar verder zijn is voor mij
een teken van verbondenheid.
Verbondenheid met onze kleindochter en haar ouders.
Zo ‘vieren’ wij 4 mei met een etentje, ter nagedachtenis
aan de overleden ouders en ter viering van ‘ons’ zesjarig
samenzijn.
En dit zolang kleindochter in vrijheid het huis zal verlaten.
En ook wij zijn om 8 uur twee minuten stil.
(Hans)
Jeugd in huis.
We hebben steeds nog jeugd in huis.
Ons kleinkind met haar kat is thuis
en wandelt dapper door de tijd
op weg naar de volwassenheid.
We zijn gezegend haar te kunnen begeleiden
en dat we tijd en aandacht aan haar kunnen wijden.