De niet voorspelde regen klettert tegen de ramen.
Af en toe gaan de echte druppels over in een mottige waas
waardoor we de overkant niet meer zien.
Het is niet bewolkt maar egaal grijs, niet eens heel donker grijs.
Dat zien we vaker.
De lichtgrijze kleur doet denken aan regen die stopt
maar dat hoeft hier niet zo te zijn.
Ook uit lichtgrijze wolken kan behoorlijk wat water naar beneden komen.
Voer voor de watervallen en dat is te zien als er even wat meer zicht is.
Alle waterstromen aan de overkant doen het weer.
Dat is een mooi gezicht en het vergoelijkt de regenval.
We doen onze dingen die we altijd doen en kijken af en toe even naar buiten.
Dan volgt een gesprek over grijs, grijzer, grijst en nat, natter, natst.
Voorlopig blijven we lekker binnen want ook een beetje nat is nat.
Om vier uur is het ineens droog en klaart het op.
De zon is te zien en maakt mooie lichtvlekken op de bergen.
We geloven er nog niet in en wachten nog even met
een wandeling tot blijkt dat het echt droog is.
Dan is het tijd om te eten en heeft het geen zin om
nog te wandelen want de energie is dan halverwege op en de honger klopt aan.
Ik kook op tijd en voor het toetje aan gaan we wandelen.
We lopen naar het dorpje Kvivik, dat is 5,4 km heen en terug.
Mooie afstand want er zijn flinke hoogteverschillen.
En het is de moeite waard.
De regen heeft de watervallen inderdaad gevoed en het ruist en bruist om ons heen.
De schapenvrouwen en hun kinderen hebben er geen last van,
hoewel we af en toe wel een zielig jammerend geblaat horen
van verdwaalde kindertjes en het volwassen antwoord van de moeders
klinkt heel wat minder grappig maar is wel effectief.
Ze vinden elkaar altijd weer.
In Kvivik is de waterval ook nu weer imposant.
Het verveelt nooit om er te staan en naar al dat water te kijken wat dag en nacht stroomt.
Het dorpje is nog best groot en heeft een opgraving uit de tijd van de Vikingen.
Een mooi heel oud kerkhofje met een indrukwekkend grafmonument.
We ‘wandelen’ terug naar ons huisje en genieten van het lekkere verdiende toetje.
Rondje Eemskanaal thuis in Appingedam is mooi maar dit is ook mooi.
Ik mis het nu al voor straks als we thuis zijn.
(Hans)
Aan de lijn.
Nee we zijn hier niet verlegen
om een dag met niets dan regen.
Maar we zijn ook geen Jan Klaassen
en Katrijn.
Om hier mopperig en druilerig te zijn.
Laat maar druilen dus daar buiten.
Lekker schoon voor alle ruiten
want chagrijnig zijn doet meestal enkel pijn
en wat is- dat is gewoon voor groot
en klein.
Dus vooral geen dag vol lullig chagrijn!
En zo houden we elkaar hier aan de lijn!