Het is nog een beetje vroeg als het daglicht pogingen
doet om naar binnen te glippen
en mijn oogleden niet dicht genoeg zijn om
dat licht buiten te sluiten.
Ik ben gewoon klaar wakker.
Maar vind het te vroeg om op te staan.
Dus lig ik wat wakker te zijn en ik geniet van
de schreeuwende meeuwen.
Heerlijk geluiden maken ze, lekker onbeschaamd krijsen
en schreeuwen.
Geen idee wat ze bedoelen en of ze ruzie hebben of
elkaar seintjes geven over plekken waar wat te halen is.
Ik hou in ieder geval van hun geluiden op de
vroege ochtend.
Ze bevestigen dat er zee in de buurt is.
En zee is ruimte, is weg kunnen varen, is
de wereld kunnen ontdekken.
Ik sta toch maar op want zo doelloos in bed liggen
kan ik wel voor even maar niet te lang.
Als ik uit de badkamer terug kom staat mijn lief
ook ineens al naast het bed.
Geslapen als een os, zegt hij dan en dat terwijl we
nog steeds niet weten hoe ossen slapen, hoe lang ze slapen
en of ze diep slapen of niet.
Ook google biedt geen uitkomst deze keer.
Wel alles over slapen maar dat wil ik nu niet weten.
Dan zit je met de gebakken peren, zegt Hans.
En dan hebben wij het ineens over gebakken peren.
Die we nooit maken maar die misschien heel lekker zijn.
Stoofperen kennen we wel en die vinden we erg lekker
maar we maken ze nooit.
En dat dan weer allemaal op Goede Vrijdag waarvan we
ons afvragen voor wie die vrijdag niet zo goed is.
En of die vrijdag ooit wel zo goed geweest is.
En zo belanden we op de dag van vandaag en denken
we aan iedereen waarvoor de vrijdag niet zo goed is.
We maken ons zorgen en ik zou net als de meeuwen
willen schreeuwen en krijsen om een einde te maken
aan de oorlog (aan alle oorlogen).
(Hans)
Ernstig verlies.
Oorlog als één twee drie open de poort
brengt schending en schande.
Brengt doodslag en moord.
De schande is meestal voor die er begint.
De eer is niet altijd voor die er dan wint.
De strijd brengt (de noodzaak soms even ten spijt)
een ernstig verlies toe aan menselijkheid.