Af en toe pak ik mezelf bij de oren.
Dan moet er iets gebeuren, iets veranderen.
Oude gewoontes moeten worden doorbroken.
Deze keer gaat het om de plastic verpakkingen.
Ik ben blij dat bepaalde supers afstand nemen van plastic verpakkingen.
Dat er herbruikbare zakjes zijn waar je losse producten in kunt vervoeren.
Die zakjes gaan ook best lang mee.
Ik hoop maar dat die dan weer wel van verantwoord materiaal gemaakt zijn.
Bij mij gaan de aankopen vooral om groente en fruit.
Daar eten we nogal wat van.
Af en toe komt de klad er een beetje in … hoezo klad.. en waarin dan wel…)
en let ik in de super niet op hoe de dingen verpakt zijn.
Nu dus weer wel.
Alleen met biologische producten is dat lastig.
Dat zit dan toch weer in plastic.
Ergens gelezen dat het dan langer houdbaar is en dat dat verspilling voorkomt.
Het zal, maar het zit wel in plastic.
Deze keer veel aankopen zonder verpakking kunnen doen.
Dan nog nieuwe onderbroeken kopen.
Veel van dat spul hangt op hangertjes.
Dat vind ik vreemd.
In mijn kast hangt geen onderbroek op een hangertje.
Teveel gepruts om ze erop te hangen en er af te halen.
Maar in de winkel hangen ze dus op hangertjes.
Ik hoop dan maar dat ze op hergebruikhangertjes hangen.
Dat blijkt niet zo te zijn.
Ik krijg het hele spul op de hangertjes mee.
Ik vraag of dat is omdat het teveel werk is om ze er bij de kassa af te peuteren.
Dat blijkt niet zo te zijn.
Het is omdat je ze anders niet kan ruilen.
Onderbroeken ruilen… eh… die gaan na gebruik in de was.
Ze kan er niet om lachen.
Ik ook niet als ik het spul in de container gooi.
(Hans)
Als ik een onderbroek zou zijn
dan vond ik zo’n hangertje ook niet zo fijn.
En als mens is het ook niet mijn wens of verlangen
om aan zo’n hangertje te blijven hangen.
Daar zijn ze niet voor want die zijn veel te klein.