hansvanderlijke.nl

Zo’n prachtige, knoestige oude boom, roept in mij altijd een gevoel van respect op.
Hij heeft heel wat doorstaan en staat er nog steeds,
geeft elk jaar opnieuw zijn kracht door aan de takken en de bladeren.
Groeit elk jaar een klein stukje, zoveel als kan en verantwoord is, lijkt het wel.
De economie zou er een voorbeeld aan kunnen nemen.
Wel een beetje groei maar alleen als het verantwoord en duurzaam kan.
Kan dat niet dan is het zaak om even niet verder te groeien.
Dan is stilstand geen achteruitgang maar bezinning op hoe nu verder.
De boom doet me ook denken aan mijn vader die ondanks wat hij heeft
meegemaakt altijd optimistisch is gebleven.
Zelfs na het ongeluk bleef hij de dingen doen die binnen zijn vermogen lagen.
Een beetje hulp wilde hij wel maar alleen maar een heel klein beetje
zodat hij verder zelfstandig weer door kon gaan.
Had hij teveel hulp nodig dan bouwde hij zijn activiteiten af.
Hij paste zich aan.
Daarin lijk ik het meest op hem.
Ik kan mij goed aanpassen, soms te goed en dan vergeet ik wat ik zelf ook nog
maar wil maar meestal levert het aanpassingsvermogen winst op.
Altijd binnen de beperkingen de mogelijkheden zoeken en vinden.
Niet zeuren dus, maar verantwoord doorgroeien!
Met dank aan mijn vader en de boom.