Ik had even app-contact met mijn jongste dochter over
iets dat we gaan regelen.
Ik deed een voorstel en zij antwoordde met Okido.
Ik schoot in de lach.
Dit woord heb ik zo lang niet gehoord.
Het doet me denken aan stripverhalen met ballonnetjes waarin dan
met hoofdletters OKIDO staat en waarin bij het volgende plaatje
Iedereen weg rent met van die snelle wolkjes achter zich aan.
En dit bij de chaos in mijn hoofd waar het maar niet rustig wil worden.
Gedachten springen van de hak op de tak.
Het ene moment bij de Corona besmetting van onze dochter, waar wij ook
net weer een dagje hebben opgepast.
Naar een andere kleindochter die 22 is geworden en die ook corona had
en waar we nu beter even niet naar toe kunnen gaan omdat zij nogal
kwetsbaar is en omdat wij (vooral haar opa) al tot oud worden gerekend.
Het valt allemaal mee en het komt allemaal wel goed.
Want bij alles denk ik dan weer: het kan erger.
Maar toch waren er vandaag 12484 stappen voor nodig om de
nodige rust te bereiken voor gedachten die ook belangrijk zijn.
En onderweg zo ongeveer bij de 8943 schoot ik in de lach
omdat ik aan ‘onze’ kleine aap Twan dacht.
Waarom kleine aap?
Nou als je klap es in je handjes zingt, klapt hij trots en vrolijk
in zijn handjes.
Dat lijkt weer een beetje op wat we vroeger wel zeiden:
alle apen apen apen na.
En omdat Twan nog maar klein is is hij een aapje die de grote
apen na-aapt.
Zo brengt de wandeling van vandaag rust en raakt het hoofd leeg.
Wat weer iets anders is dan een ledig hoofd.
Morgen kunnen we een test doen en zien of we ook besmet zijn geraakt.
Tot zolang houden we afstand van iedereen.
Okido?
(Hans)
Okido klinkt een beetje Japans.
Okido biedt een welkome kans.
Okido is een stijlvolle dans.
Okido brengt de dag weer wat glans.
Okido is maar zelden zozo.
Okido breekt voorzichtig de lans.
Okido brengt een beetje balans.
Okido dat is echt wat voor Hans.