Langs het kanaal lopen we met de stormachtige
wind in de rug.
We zijn tevreden want het is droog.
De vorige keer liepen we hier in een stortbui.
Met de wind schuin in de rug voelen we ons een paar
echte schuinsmarcheerders.
Want we hebben er wel tempo in.
En hoewel we wel weten dat we allang geen schuinsmarcheerders
meer zijn, misschien ook wel nooit geweest zijn,
het loopt wel lekker zo met dat duwtje in de rug.
Langs het weggetje zien we iets in de boom hangen.
Het lijkt op blad maar is het niet.
En kerstversiering hier in de verlatenheid zal het ook wel niet zijn.
Het lijken wel nylonkousen met een versierde band.
En wat doen die hier in de boom.
Of is hier een echte schuinsmarcheerder langs geweest.
We zullen het niet weten.
De wind blaast ons verder huiswaarts en mijn gedachten gaan
naar wat ik las over een vervuld en tevreden leven.
Dat het al heel wat is als je dat voor jezelf bereikt.
In plaats van vervuld, denk ik een gevuld leven.
En dat is natuurlijk iets anders.
Mijn leven is af en toe behoorlijk gevuld maar dat betekent
niet altijd dat het ook vervuld is.
Teveel vulling laat geen ruimte voor vervulling.
Het is dan de balans tussen vullen en vervullen die zorgt
voor tevredenheid.
Met tevredenheid heb ik het makkelijker.
Ik ben snel tevreden hoewel te snel tevreden ook weer kan
leiden tot ontevredenheid.
Dus zou ik ook kunnen zeggen: Pas op voor een gevuld en ontevreden leven.
Denk aan de vervulling en wat je tevreden maakt.
Het is een overdenking voor de week en ik heb het op een briefje
geschreven.
Dat vervult mij dan weer met tevredenheid.
Zo makkelijk kan het zijn.
Maar die kousen…
(Hans)
Wat moet je er mee?
………………………..
Vervuld met een d
of vervult met een t
De kwestie is weer eens
wat moet ik er mee?
Vervuld met een d
is als als altijd voorbij.
Vervult met een t
ruist en bruist als het tij.
Ik pleit daarom liever
gewoon voor dt.
Want dat moeilijk gedoe
man wat moet ik er mee?