Ja het was leuk en gezellig en we konden ons
niet zo goed herinneren waar we de laatste keer
Pasen hadden gevierd.
Alleen dat we het twee keer niet gevierd hadden.
Ja wel Pasen natuurlijk dat gaat gewoon door.
Maar niet met elkaar en niet met een groep.
Nu wel, we waren er en ieder had weer iets
lekkers gemaakt, gekocht, meegenomen.
Er kroop één kindje over de vloer en er liep een ander kindje.
En zoals dat gaat met kindjes: ze houden elkaar bezig.
Ze krissen en krassen overal tussendoor en onderdoor
en alle volwassenen roepen ‘ ach’ en ‘kijk nou toch’.
We lachen en spelen mee, klappen in onze handjes
en spelen met blokken en beestjes.
En er waren plekjes buiten en binnen want
we wilden wel van het mooie weer genieten.
En omdat we vroeg begonnen, duurde de dag heerlijk lang.
Na de brunch gingen we wandelen want er moesten
kindjes even slapen (in de wandelwagen) en
er moesten hondjes uitgelaten worden (anders is het zielig).
Na de wandeling was het tijd voor een beetje
avondeten en omdat de tafel nog een beetje gedekt stond,
zetten we verse koffie en gingen en deden we nog een
rondje ‘After Brunch’, een soort After Party.
En die duurde best lang, rond half elf was iedereen weg,
was de vaatwassen voor de eerste keer gevuld,
was het overgebleven eten verdeeld en meegenomen,
was de wijn bijna op (nu helemaal).
En sliepen wij nog een halve aflevering van een serie,
voor we echt naar bed gingen om te slapen.
Het was een vrolijk Pasen (voor ons).
(Hans)
Het was weer eens een bonte trein.
Een happening voor groot en klein.
De kleintjes waren suikerzoet
en ze bespeelden ons gemoed.
Een pront en bont gegeven
zo vieren we het leven.
Wat is dat met gezelligheid?
Wat is dat dan toch met de tijd?
Waar is die dan gebleven?