Met sommige dingen ben ik vrij snel klaar.
Dan gaat het om simpele handelingen als
koffie zetten, thee inschenken of brood bakken.
Andere dingen nemen wat meer tijd in beslag.
Dan gaat het vooral om administratie.
Pensioen aanvragen, nadenken over partnerpensioen,
vergeten pensioen enzo.
Websites, digid, inloggen, wachtwoorden enzo.
Of een bezoek aan het ziekenhuis waarvoor
allerlei papieren moeten worden ingevuld.
Vragenlijsten, uitleg wat weer om uitleg vraagt.
Het is af en toe een heel gepuzzel om alles weer een beetje
helder en overzichtelijk te hebben.
Gelukkig kan ik dat allemaal nog.
Ik vraag mij dan af hoe dat moet al werkms ik dat allemaal niet meer kan.
Komen mijn kinderen dan wekelijks langs?
Dat is best gezellig natuurlijk.
Alleen weet ik nu niet of ik dat dan ook gezellig zal vinden.
Ik hoop van wel.
Dat ik mij dan kan beperken tot simpele handelingen,
Koffie, thee zetten en iets lekkers erbij.
Zover is het nu nog niet.
Nu ben ik al een paar dagen zoet met denken aan een droombeeld.
Een beeld van twee kamers.
Een beeld van als ik in de ene kamer ben dat ik dan niet in de andere kamer ben.
Een beeld dat er dus altijd een andere kamer is.
Dat geeft een ongemakkelijk gevoel.
Is dat mijn controle-behoefte?
Altijd willen weten wat er zich buiten mijn gezichtsveld afspeelt?
Zou kunnen, hoewel ik al lang weet dat ik niet alles hoef te weten.
Niet alles wil weten.
Al veel oefening heb gehad in het loslaten.
Het kan ook zijn dat het een ‘oud’ gevoel is:
Als ik het één doe kan ik het ander niet doen.
En er zijn altijd ‘andere’ dingen die ik ook wil doen.
De gedachte aan die andere dingen doen,
komt dichter bij het moment van de dag.
Vrede hebben met twee kamers.
En zijn waar je op dat moment bent.
Doen wat je op dat moment doet.
En af en toe even denken aan die andere kamer.
Denken mag altijd.
Ondertussen ook wel blijven doen.
Of dat nou in die ene kamer is of in die andere.
(Hans)
Ik heb geen wil genoeg om veel te willen weten.
Ik heb wel wil genoeg om heel veel te vergeten.
Dat is heel handig bij het nemen en het geven…
en heel het leven en natuurlijk het “Beleven.”