hansvanderlijke.nl

Soms staat een dag, een paar dagen, een week in het teken van
een ingrijpende gebeurtenis, ook al doe je je dagelijkse dingen.
Het was een waardig afscheid.
Met meer tranen dan lachen.
Hij zou de aanwezigheid van al die mensen geweldig gevonden hebben.
De reden zou, zoals z’n partner zei, een andere geweest moeten zijn.
Een bruiloft bijvoorbeeld.
Dat was mooi geweest.
Het afscheid was in hun tuin.
Er werd gezongen door een groot koor van jonge mensen waarvan hij onderdeel was.
Een prachtig lied, prachtig gezongen.
Toen zijn moeder sprak over zijn humor, zijn positiviteit, zijn optimisme en dat hij gezegd heeft dat hij een heel mooi leven heeft gehad, kraaide de haan.
En hoe verdrietig ieder ook was, bijna iedereen lachte.
En dat zou precies zijn bedoeling geweest zijn.
Ik verwachtte ook in een flits dat hij zou opstaan uit de open kist.
Net als hij jaren geleden als opa Koes in een van onze toneelstukken als wassen beeld ineens iets zei aan het eind.
Maar natuurlijk gebeurde dat niet.
De kist werd gesloten.
En in een lange stoet brachten we hem naar de natuurbegraafplaats.
Wat zou hij genoten hebben van deze prachtige dag.
De zon scheen, het was misschien een beetje te warm.
Maar de tuin was op z’n mooist, en pluisjes vlogen in het rond.
De kippen en de haan scharrelden rond de kist.
Het leek alsof de hond er iets van begreep.
Hoe mooi ook, het blijft zo verdrietig, een afscheid van een jong mens.

(Hans)

n memoriam.
💐De dag was een dag van het
komen en gaan.
Een dag dat we weer even stil
bleven staan.
Een dag die beklijft.
De herinnering blijft.
De dag van een lach en een traan.