Soms lees ik de krant heel uitgebreid maar
andere keren weer niet zo.
Dan is het een soort van scrollen door de krant,
dat kan op de telefoon makkelijker dan met de papieren versie.
De papieren versie wordt dan meer een kwestie van
diagonaal lezen.
Dan krijg ik niet alles mee maar dat wil ik ook niet altijd.
Er blijft genoeg over wat ik wel meekrijg.
Maar ongewild springt er iets in het oog en alleen al de uitdrukking
‘in het oog springen’ nodigt uit om er iets over te zeggen.
Het ging over misstanden, over pakketbezorging, over veel
en hard moeten werken en niet veel betaald krijgen.
En dat dan gezegd wordt dat ‘wij’ ons pakketje toch op tijd willen.
Dat wil ik natuurlijk ook wel maar ik zou veel liever
de vermelding willen zien hoe die aflevering tot stand komt.
Een soort keuzemenu:
A) Wil je je pakketje vandaag – bezorgt door een onderbetaalde, uitgebuite, oververmoeide medewerker?
B) Wil je je pakketje morgen – ook nog steeds bezorgt door een onderbetaalde, uitgebuite medewerker
Of
C) Het pakketje komt zo snel als dat het mogelijk is met goede werkomstandigheden, normale werkuren en een prima salaris voor de medewerker.
Voor mijn zou het in ieder geval veel uitmaken en mijn keuze zou altijd op C vallen.
Want waarom haast met pakketjes?
Hoe belangrijk is het?
En als er spoed bij komt kijken dan kan daar een spoedbezorging van gemaakt worden.
Extra betaald door extra in te zetten medewerkers die er een normaal salaris voor ontvangen.
Het kan ook nog dat de keuzes A en B vervallen want wanneer alle pakketjes
gewoon bezorgd worden wanneer het normaal kan, moet dat de
regel zijn.
En dan zou die regel ook meteen toegepast kunnen worden
op alles wat we kopen.
Wat niet kan, kan niet.
Paashazen groeien ook niet in de bomen.
Hoewel…
(Hans)
De ontvanger laat zich zorgeloos bezorgen.
Blijft zo goed als zeker veilig en geborgen.
Maar de gene die bezorgt
wordt geknepen en geworgd.
Dag- en dank u wel meneer- en goede morgen!