Een heerlijk weekend in een huisje.
Met dochter, partners en kinderen.
Wat is het mooi om te zien hoe kleintjes groot worden.
En dat geldt zowel voor onze dochter als voor hun kinderen.
En een weekend geeft tijd.
Tijd voor gewone dingen.
Ontbijten, wandelen, spelen, praten, spelletjes doen.
Een hapje en een drankje zonder dat de tijd een rol speelt.
En dan kleinzoon van zes die twee keer ruim met Monopoly wint.
En ondertussen kwetteren, af en toe even erbij weg lopen en vooral ook
heel veel geld steeds wisselen.
Steeds als er weer voldoende kleine biljetten zijn moeten die
omgewisseld worden bij de bank.
Het is niet meer zo als vroeger dat hij liever tien keer duizend had
dan één keer tienduizend.
Hij weet nu de waarde.
Hij vindt het geweldig om te winnen totdat
mam blut gespeeld is en zijn gezichtje betrekt.
Het was wel de bedoeling dat hij won maar niet
de bedoeling dat daardoor iemand anders verliest.
Hij biedt mam hele straten met huizen aan maar
zo zit het spel niet in elkaar, legt mama uit.
Na wat troosten en begrip voor zijn medeleven, kan hij toch
wel weer blij zijn met zijn winst.
Zijn grote zus verliest moedig van hem.
Ook zij zou graag willen winnen maar deze kabouter heeft zoveel geluk vandaag.
Of is het misschien zo dat hij het slimst van alle drie speelt?
Van mij mag dit jongetje wat te zeggen krijgen.
Winnen is leuk, zolang het niet ten koste gaat van…
Dan moet je mededogen hebben en je winst delen.
Of niet zoveel winst maken.
Of er voor zorgen dat iedereen mee kan blijven doen.
Het gezin vertrekt op zondagmiddag.
Wij blijven nog een nachtje.
En maken een wandeling door het nu stille bos.
Ook in het huisje is het oorverdovend stil.
De drukte van de tv is een soort drukte waar ik nu even geen behoefte aan heb.
Ik vond het gekwetter veel leuker.
(Hans)
We zullen ons niet snel vervelen.
Gespetter- gekwetter is levendigheid.
Je jeugd raak je kwijt
en de tijd die verglijdt
maar het leven blijft spelen en delen.