In een artikel in de krant las ik de uitspraak:
Wat vraagt het van jou om iemand werkelijk te kunnen zien?
Natuurlijk is dit niet de strekking van het artikel, hoewel de
uitspraak wel erg relevant is om uiting te geven aan hoe we verschillend
kunnen denken vanuit onze achtergrond en ervaring.
En hoe lastig het is om iemands mening aan te horen waar je het helemaal niet
mee eens bent.
Hoe je dan al snel tot wedervragen komt of in je hoofd bezig bent
met het formuleren van tegenargumenten.
Hoe je ook al snel op het pad komt van gelijk en ongelijk.
Het is een kunst om te kunnen luisteren en een nog grotere
kunst om goed te luisteren.
Om echt te horen wat iemand zegt en dan na een stilte na te vragen
of je begrepen hebt wat de ander bedoelt.
En hoe te handelen wanneer je het echt niet met elkaar eens bent?
Wie bepaalt dan hoe ‘we’ het verder gaan doen?
In het klein kun je dingen nog wel simpel oplossen.
Hoewel dat soms ook niet meevalt als je het echt niet met elkaar eens bent.
Maar als ik dan denk aan de uitspraak waarmee ik hier begon,
dan kom ik volgens mij wel een heel eind verder.
Het zet mij even weer op mijn plek:
ook ik handel vanuit mijn achtergrond en ervaring.
Als het om corona gaat bijvoorbeeld ben ik best volgzaam omdat ik ook niet
weet wat dan wel en wat dan niet.
Dan is het net een beetje als in het grote gezin:
laat iedereen maar wat vinden, ik doe waar ik het minste last van heb.
Dat is een beetje gemakszuchtig en ook een beetje vermijden dat
ik ergens op aangesproken kan worden.
Zo ervaar ik de politiek eigenlijk ook.
Het is voor mij over het algemeen een kakofonie van meningen
die geventileerd worden, elkaar onderbreken, nog scherpere woorden
gebruiken, stellingen poneren enzovoort.
Terwijl dat waar het werkelijk om moet gaan onbesproken blijft.
Hoe zorgen we voor een rechtvaardige samenleving?
Tijdens de wandeling van vandaag denk ik er nog eens even goed over na.
(Hans)
Soms schrik ik even wakker van mijn eigen mening.
Die mening blijkt dan toch een soortement van lening.
Zo’n lening is een soort van buit
waarmee je beide ogen sluit.
Ik ga daarom zo af en toe maar weer in training.