Het thema van dit jaar is Delen en Spelen.
Bedoeld als aandacht voor alles wat er te delen is.
Dat kan van alles zijn.
Verhalen, gedichten, gedachten over wat er gebeurt of wat er juist niet gebeurt.
Over oorlog en vrede en al het menselijk lijden dat al dan niet door
mensen wordt veroorzaakt.
Maar ook over eten en gezelligheid.
Soepen koken en broodjes bakken.
Koekjes op schaaltjes en noten en eitjes.
En speelhoekjes maken voor de peuters en voor de wat grotere kinderen
een lego- tekenhoekje.
En ruimte voor de baby’s’ want die zijn er ook.
En dan natuurlijk al die lieve, mooie grote mensen.
De één wat ouder dan de ander maar allemaal ouders.
En ook al weer opa’s en oma’s.
We waren met 17 mensen waaronder 2 baby’s, 2 peuters, 2 iets oudere
kinderen, 1 jong volwassene (die het drukker had met andere dingen)
en de rest waaronder wij als aanstichters van het geheel.
Het was een Pasen om niet zomaar voorbij te laten gaan.
Er kwam een tafel bij, er kwamen stoelen bij,
er waren genoeg (teveel) eieren en paaseitjes (teveel).
Er was eten door iedereen meegenomen en de drankjes had
iedereen ook zelf mee.
En toen de eersten kwamen was dat met kleinzoon Twan,
die met een hele grote bos bloemen aan kwam lopen.
Een lopende bos bloemen met kleine beentjes.
En nu is alles weer zoals het was.
Hoewel we hier en daar nog sporen zien van wat geweest is.
Die koesteren we nog even.
En zo hopen we dat er nog vele Pasens mogen volgen.
(Hans)
(Pasen) – Ruis en bruis.
Daar was weer de familie
hier in ons domicilie.
We kregen weer te horen
over ieder ’s huis en thuis.
De tijd ging niet verloren
en wist ons te bekoren.
De kleintjes zorgden weer
voor iets dat klonk als ruis
en bruis.